O książce: 2008 / Arthur Conan Doyle w eseju "Coś o Sherlocku Holmesie", z 1924 roku, pisze: w szczególności następującą historię: Słyszałem o jednej sprawie w Ameryce, która pozostała nierozwiązana. Pewien pan o nienagannej reputacji wybierał się z domownikami na niedzielny wieczorny spacer i nagle odkrył, że o czymś zapomniał. Wrócił do domu, którego drzwi były jeszcze otwarte, a jego towarzysze czekali na zewnątrz. Ale zniknął za tymi drzwiami na zawsze i od tego dnia nie znaleziono ani jednej wskazówki, która przybliżałaby rozwiązanie. Mogę śmiało powiedzieć, że jest to jedna z najbardziej tajemniczych historii, o jakich kiedykolwiek słyszałem. Nawiasem mówiąc, historia ta została krótko wspomniana w opowiadaniu „Tajemnica mostu Tor”; Watson przytacza to jako przykład jednego z nielicznych przypadków, z którymi Sherlock Holmes nie mógł sobie poradzić. Zaginiony pan ma na imię James Phillimore, przedmiot po który wrócił ma kształt parasola. Całkowicie urzekła mnie historia mężczyzny, który wrócił na chwilę do własnego domu po parasol i zniknął na zawsze. Spędziliśmy cudowny wieczór w domu, wymyślając mniej lub bardziej zadowalające wyjaśnienia tego zdarzenia, z wielkim trudem wymyśliliśmy między sobą cztery przekonujące wątki i ze zdziwieniem zdaliśmy sobie sprawę, że dawno nie bawiliśmy się tak dobrze przy okazji stało się jasne, że jeśli w grę włączymy jak najwięcej uczestników gry, jej efektem może być zbiór historii połączonych wspólną fabułą: osoba wychodzi z domu w towarzystwie niewielkiej grupy świadków, natychmiast wraca do domu, tłumacząc to koniecznością zabrania jakiegoś zapomnianego przedmiotu, i znika na zawsze. Cała reszta, od scenerii po rozwiązanie zagadki, pozostawiona została uznaniu autorów, moim zdaniem wyszło bardzo fajnie.